kardeş sevgisi

2 kardeşim var. birini sevmem. ona vermediğim sevgiyi diğerine veriyorum. canımdan sakınırım onu. bazen kızarım bağırırım çağırırım ama yeri geldi mi de en çok onu korurum. daha kuçuk anlamasa da bazen derdime ortak oluyo. bir kere ağlarken görse beni hemen yanıma gelip ağlama diyo. 2 gün gormese çok özledim diyor hemen. az kaldı gideceğim yanından. çok özleyeceğim onu. okula gidip gelene kadar özlüyorum. bir an önce büyüsün istiyorum.

ya bücürük bi tane var bizde 4 yaşında. bazen delirtiyo beni evin içinde şımarıklık yapıyo ama kıyamıyorum be. bugün duştan çıkmış ıslak haliyle bi sarıldı bana off anlatamam tatlılığını. kimseler birşey diyemez benim kardeşime. sadece ben söyleyebilirim. çünkü benim kardeşim o kadar

saç baş kavga edip 10 dk bile küs kalmaya engel olan en kuvvetli şeydir :) hele ki hem abla hem kardeş sevgisini içinde bulundurmak bambaşkadır ablam üniversiteden eve geldiğinde hep mutlu olurdum ama bu gelişin gidişi olduğunda 4 sene boyunca her gidişinde ağladık en ufak kardeşimin çok azda olsa canı acısa ağlasa hemen bende ağlarım onlar benim canıma can en küçük bir laf etseler onlara kıyametler kopar biz kavga ederiz birbirimize herşeyi söleriz ama sadece biz söyleye biliriz başka kimse 3 ümüzden birine laf bile edemez ;) bu sevgi çok başka bir sevgi herşeyin ötesinde bişey iyi kilerim onlar benim resmen :)

ben dovebilirim ama benden baskasi dokunamaz. gozunden yas akti diye baska sehire adam dovmeye gidiyordum, isi diplomatik yollarla cozdum.

en son kavgamızda bir kaşı ortadan kaybolmuştu.çok üzülmüştüm canını yakmak istememiştim ama çok kaşınmıştı. o günden sonra nerdeyse her dediğini yapmasına izin verdim,destek oldum maddi manevi. ama şimdilerde aramaz sormaz oldu yanlış işler peşinde koşuyo,benim tepkilerimin hiç önemi yok onun için, kötülüğünü istemedeğimin farkında değil. umarım kısa zamanda herşeyin farkına varabilir.

kardeşlik bağı çok başka bişey,benim bi abim var ikimizin de gergin olduğu bi dönem tartışma alevlendi sinirlendi vurdu kaşımı yardı bende sinirlendim gittim sağı solu dağıttım.senin gibi bi kardeşim yok bundan sonra dedi çekti gitti. on dakka sonra geri geldi yengem hemşire almış yengeyi gelmiş pansuman filan yapıldı en son herkes çıktı odadan,ben onun gözüme bakışından ne diyeceğini anlarım böyle bişey bu kardeşlik ilişkisi işte.baktı gözüme bi sarıldık sıkıca daha sonra da o günden hiç konu açılmadı.

küçük çocuklarını aşırı severim. hatta küçğk kardeşlerinizi anlattığınız entryleri okuyunca gözlerim doldu. benim küçük kardeşim yok, çok isterdim sevgimin tamamını ona verebilmeyi. keşkelerimin başını çeker kardeşimin olması abim var ama. önceden çok anlaşamazdık, kavga eder delirtirdi beni. ama şuan 19'umdayım ve ikimiz de olgunlaştık, değerimizi daha çok hissettik. mesela üniversiteyi şehir dışında okuyorum ve bitek abimi özlüyorum. o da bana hep destek olur maddi manevi sevgi yumağı olmadık hiçbir zaman hala birbirimizle kedi köpek gibi uğraşır, el şakaları yaparız. o da sevgisini böyle gösteriyor. ben biraz daha sarılıp öpme taraftarıyım ama o ısırma gıdıklama yanlısı uyuz kavga veya küslük olsa da herşeye rağmen şu hayatta anne babanızdan kalan tek mirasınız kardeşiniz. sevin, destek olun

eğer çalışan bir anneye ve sizden küçük kardeşe sahipseniz annelik duygusunun provasıdır. karnı acıkır dolapta ne varsa çocuk halinizle yemek yapmaya çalışırsınız. pazar akşamı olur anne iştedir kardeşe banyo yaptırılması gerekir. saçlarını durulamaya gücüm yetmezdi yavrumu çıkartıp tekrar banyoya sokardım durulamak için. bir güzel kurular, giydirir, canı yanmasın diye tek tek saçlarını tarar, toplardım. örgü isterdi ama bilmediğim için toplayıverirdim saçlarını. hastalandığında öksürdüğünde onun acısını, ağrısını hissedersin. o öksürünce mesela senin göğüs kafesin ağrır. kardeş derken bile bir şefkat kaplar içimi. daha nasıl sevilir bilmiyorum.

ikisi de küçük şuan ve ikisi de canımdan bi parça gibi. hiçbir zaman bu kadar sevgi dolabileceğimi tahmin etmezdim ama kardeş bambaşka bir şey. bir de ufak bi ablam var onun yeri zaten bambaşka.

duygusal çöküşte olduğum bir dönem yatağımda sessizce ağlıyordum. babamın yaklaşan ayak seslerini duyunca üzerimdeki yorganı yarıladım, belki gelir üzerimi örter de hiç yoktan sevinirim diye. küçük mutluluklar peşindeydim işte. babam geldi, masamdan kalem alıp gitti. üzülmüştüm, hiç yoktan biraz daha... birkaç saniye sonra kardeşim geldi, 9 yaşında. aramızda yaklaşık bi on sene var. "aa ablamın üzeri açık kalmış" dedi kendi kendine. üzerimi örtüp yanağıma küçük bir öpücük kondurdu. kapalı gözlerimden birkaç yaş süzüldü, yüzümde ufak bir tebessüm.. ağladığım şey her neyse unutup huzurla uykuya daldım.

tek çocuğum ve yalnız hissediyorum, keşke kardeşim olsa dediğim bir çok anım var, arkadaşım kardeşiyle tartışıyor dövüyor falan anlam veremiyorum ben olsam birlik olur yardımcı olurdum her şekilde, çok severdim ya.

allah benden alsın ona versin.

Bazen çok konuşuyor bunaltıyor ama çok seviyorum keratayı

1 saniye önce kavga ediyoruz sinirden çıldırıyorum ama yanına gidip sarılıyorum işte böyle bi şey Sizi hem çıldırtıp hem de bu kadar içten sevindirecek başka bir şey yok

bambaşka bir şey ulan yeri gelmişken şu kralı da yad edelim